Walking & Talking draait om verhalen. Verhalen uit verschillende landen en culturen, verhalen uit alle hoeken van de wereld. Deze rijkdom en diversiteit willen we met jullie delen. We willen laten zien hoe geweldig deze mensen zijn die met ons meelopen en de Nederlandse taal oefenen. Hoe interessant hun verhalen zijn en hoe Rotterdam mensen van over de hele wereld verenigt. Hier publiceren we de verhalen van onze deelnemers, hun ervaringen en de stappen die ze zetten tijdens het leren van de Nederlandse taal en het leren kennen van een nieuwe cultuur.
Sabine Wolfgang "Het geeft mij het gevoel dat ik welkom ben".
’Schrijven in je moederstaal voelt natuurlijk. Je woordenschat is enorm en je kent de nuances van jouw eigen taal.’ Sabine Wolfgang schreef in de corona-tijd maar liefst vier boeken, in het Duits. Ze hebben allemaal te maken met de stad Wenen. Daar komt ze vandaan. Toen haar agenda twee jaar geleden opeens een stuk leger werd, pakte ze een oud manuscript voor een misdaadroman weer op. Hij lag al twaalf jaar op haar te wachten. Ze herschreef hem en vond een uitgever. Sabine kreeg opnieuw inspiratie om te schrijven door het wandelen in de stad. ‘De straten waren stil en leeg’. Ze fantaseerde over de hoofdrolspeler. Een moordenaar die erachter komt dat zijn favoriete schrijfster uitzonderlijk veel details kent over zijn misdaden.
Voor drie andere boeken is ze co-auteur. Eentje daarvan is een reisgids van wilde plekken in Wenen. Plekken die nog niet zijn bebouwd en die op een natuurlijke manier in gebruik zijn genomen, zoals een mooie waterplek waar mensen kunnen zwemmen of een stukje natuur waar mensen vossen in het wild kunnen spotten.
2 jaar geleden is ze met haar man naar Nederland gekomen. Hij werkt in Rotterdam. Voor Sabine was het geen probleem om mee te reizen. Zij is naast schrijfster ook PR-consultant en kan haar klanten in Wenen vanuit Rotterdam adviseren. Ze vindt de stad leuk. In de reflectie van het nieuwe depot van Boijmans van Beuningen vindt ze hem het mooist. Ze wandelt en loopt graag hard in Hillegersberg en Kralingen. ‘Ik ben gek op molens en in deze buurten staan er nog een paar.’ Van alle Nederlandse steden vindt ze Rotterdam het meest ruimtelijk. ‘Je hebt de ruimte om te lopen hier, er is plek voor iedereen’.
Met Walking & Talking loopt ze regelmatig mee. Ze vindt de community van vrijwilligers leuk, leert van andere Rotterdammers wat zij hier doen en hoe ze hun vrije tijd doorbrengen. ‘Het geeft mij het gevoel dat ik welkom ben.’ Ze ontmoet mensen die niet in haar eigen bubbel zitten. Mensen uit andere culturen waar ze anders niet mee in aanraking was gekomen. ‘Het verrijkt mijn leven naar hun verhalen te luisteren. Waarom ze hier willen wonen, wat ze van de Nederlandse cultuur vinden en hoe ze in Nederland een leven opbouwen.’ Sabine is gewend nieuwe groepen op te zoeken. Voor haar werk moet ze regelmatig naar evenementen om te netwerken. ‘Het is een goede oefening om uit je comfortzone te komen. Je kan alleen maar winnen. Als je nieuw bent in een land, moet je iets uit proberen. Tijd investeren.’
Sabine pakt de Nederlandse taal snel op. Mensen geven haar complimenten over haar vooruitgang. Het Duits en het Nederlands zijn aanverwante talen. Maar ze is op haar hoede, want sommige woorden lijken hetzelfde qua vorm en klank, maar hebben een andere betekenis. Het woord ‘bellen’ bijvoorbeeld, bestaat in het Duits en het Nederlands, maar blaffen is toch echt iets anders dan telefoneren. ‘Ja, die woorden noemen we valse vrienden.’ De uitspraak vindt ze het meest lastig. Sommige woorden zijn echt elastieke tongbrekers. Mensen die Duits als moedertaal hebben, vinden Nederlands een grappige taal. Dat merkt ze als ze bijvoorbeeld woorden vertaalt voor Oostenrijkse vrienden. Ze moeten altijd lachen. ‘Ik krijg altijd een goed humeur van praten in het Nederlands.’
30 keer meegelopen, sinds juni 2021
Hisham Al Kamrei "Taal is de sleutel van dit land".
‘Ik heb wat struikelblokken gekend in mijn leven. Het zijn slechts struikelblokken, ik moet verder’’ Hisham komt uit Yemen. Hij is gevlucht en bouwt een leven op in Nederland. Hij woont hier 3,5 jaar.
Vanaf het moment dat hij in Nederland aankomt, probeert hij de taal onder de knie te krijgen.Door middel van allerlei taalcursussen en workshops in groepen en één-op-één. Hij pakt alle lessen aan die hem worden aangeboden en schrijft zich in voor alles wat met de Nederlandse taal te maken heeft. Tijdens cursussen leert hij grammatica, taalregels en hoe het hoort. Maar door contact met Nederlandssprekende mensen leert hij de taal en het land van binnenuit. Zoals bij Walking & Talking. Hij loopt al vanaf het begin mee, dat is nu zo’n twee jaar geleden. Door in gesprek te gaan met een ander leert hij de dagelijkse uitdrukkingen en ontdekt met taal de sociale structuur en gewoontes van het land. Als iemand in de groep hem vertelt dat haar moeder is overleden, reageert hij met een gepaste ‘gecondoleerd’. Het scheelt dat hij niet verlegen is. Hij knoopt ongedwongen praatjes aan en toont oprechte interesse in de ander.
Hij doet binnenkort zijn B1-examen. Hij gaat er hélémaal voor. ‘Taal is de sleutel van dit land...als ik de taal goed beheers, heb ik kans op een betere baan, een goede opleiding’. Als hij zijn examen heeft gehaald, gaat hij een opleiding volgen. Hij verzint nog tussen elektronica en ‘ontwerpen’. Met een opleiding in elektronica verwacht hij snel een baan te krijgen. Deze eerste baan zal de basis zijn waaruit hij verder door kan gaan. Hij heeft een plan, maart deelt niet alle details. Hij heeft 10 jaar in de parfumerie van zijn familie gewerkt. Hij kent 100 geuren uit zijn hoofd. En hij ontwerpt zelf ook parfums. Hij laat enthousiast zijn nieuwste creatie ruiken aan andere wandelaars. Geuren en reukzin schijnen direct verbonden te zijn met herinneringen en emoties. Zoals de geur van een jutezak doet denken aan 5 december en de geur van vers gebakken appeltaart naar gezellige tijden. Hisham is niet met geuren bezig om nostalgie op te roepen, geuren uit zijn jeugd. Hij is niet op zoek naar heimwee. ‘Van heimwee wordt een mens depressief. Dat kan ik niet gebruiken. Ik moet vooruit.’ Zijn gedrevenheid voor zijn grote plan zit in nieuwsgierigheid, op zoek naar nieuwe geuren.
Hisham Al Kamrei
In Nederland sinds 2018
Aantal keren dat hij heeft deelgenomen: meer dan 50 keer
Juan Valencia "Mijn toekomst is hier."
‘Weet je, die apparaten, om te opereren...in je oog? Met deze binnenkomer vertelt Juan aan een andere wandelaar van Walking en Talking wat voor werk hij doet. Het arme kind bedekt instinctief haar ogen met haar handen en slaakt een ‘ieuwwwww’. Hij begint te lachen. Hij wilde haar niet bang maken. Tja, ze vraagt het zelf en hij kan het niet anders uitleggen. Hij ontwerpt medische apparatuur.
Juan is naar Nederland gekomen om onderzoek te doen naar ‘embedded control systems’ (geïntegreerde toegepaste informatica). Hij woont hier inmiddels zeven jaar. De laatste drie jaar in Rotterdam.
Hij heeft het naar z’n zin. Hij heeft vrienden, werk en bouwt hier een leven op. ‘Hier is mijn toekomst’. Hij mist zijn familie in Colombia. Maar de vriendenkring die hij hier heeft, komt het dichts bij een familiegevoel.
Hij vindt beschikbaarheid in een vriendschap belangrijk. Niet constant, maar om samen een leven te delen, te praten over (levens)ervaringen. Hij glimlacht breed als hij over hun vertelt. Hij leert hen kennen tijdens zijn studie in Eindhoven. Het is een hechte groep vrienden van over de hele wereld. Uit India, Colombia en Nederland. Ze verzorgden hem toen hij gevloerd was door de griep. Mensen die hij nog maar net kent. ‘Ze haalden boodschappen voor mij. Ze hielpen mij.’ Ze bieden hem dezelfde warmte die hij kent van thuis. ‘Ik ken hun familie.’ Hij legt uit dat het in Colombia een eer is als je elkaars familie kent, dan is de band nog sterker. In Nederland is het een beetje het verschil tussen kennissen en allerbeste vrienden. Op die laatste groep kan je altijd rekenen. Als een trotse ‘oom’ vertelt hij dat vrienden van hem net een kind hebben gekregen. Ze betrekken hem in hun dagelijks leven en beschouwen hem als familie. Hij hoort erbij.
Toen Juan nog beter de Nederlandse taal wilde leren, ging hij op zoek naar plekken waar dat kon. Via MeetUp ontdekte hij de wandelingen van Walking & Talking. Hij loopt elke week mee. Op een ontspannen manier en in een veilige omgeving leert hij nieuwe woorden, handige Nederlandse uitdrukkingen en soms bijna onmogelijke en onbegrijpelijke gezegdes. Ondertussen leert hij nieuwe mensen kennen, maakt hij vrienden en breidt hij zijn ‘familie’ in Nederland steeds verder uit.
Juan Valencia
In Nederland sinds 2014
Aantal keren dat hij heeft deelgenomen: meer dan 15 keer
Word vrijwilliger
Ontmoet je graag expats en statushouders?
Ben je een sociaal dier, een mensenmens of een gangmaker? Introvert of juist extravert?
Ach, het maakt ons niet zoveel uit: als je maar kan praten én kan luisteren.
Steun het project
Heb je een goed hart en wil je ons helpen groeien? Fantastisch fijn!
Aarzel niet om ons te contacteren voor een partnerschap.
Doe mee!
Wil je wandelen, je Nederlands verbeteren en je netwerk en kennis over de stad uitbreiden? Welkom!
Volg ons op Facebook en neem deel aan Walking and Talking.